إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • در ایران پس از توسعە آپارتمان‌نشینی در تهران و مخصوصاً‌ از سال‌هاى ۱۳٥۷ به بعد، شغل سرایداری پیدا شدە و گسترش یافت. در سال‌های اول شاغلین سرایداری اغلب افغانى‌هاى عزیز و متأهّل‌ بودند که با حقوق ناچیز به خاطر یک مسکن بهتر سرایدار می‌شدند‌. ناگفته نماند بیشترین آنان افراد شریف و درستکارى بودند که به‌ندرت به‌سوى کار خلاف می‌رفتند. از سال‌های ۱۳٦٥ به علت تغییرات سیاسی و اجتماعى در مناطق کوردنشین و شیوع بیکارى‌ و افزایش گرانى و عدم فرصت‌های شغلی، جوانان بیکار کورد به سوى تهران روانه و اکنون به‌جرأت می‌توان‌ گفت که ٩٠ درصد سرایداران آپارتمانها و یا منازل ویلایى شهر تهران جوانان کورد هستند.